Rada Ministrów miała obowiązek określić wysokość minimalnego wynagrodzenia w drodze rozporządzenia – zgodnie z art. 2 ust. 5 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę – po tym, jak nie doszło do porozumienia w Radzie Dialogu Społecznego. Przypomnijmy: jeśli RDS nie uzgodni wysokości wynagrodzenia do połowy lipca, rząd ma czas do 15 września, by samodzielnie ustalić stawki na kolejny rok.

W czerwcu 2025 r. związki zawodowe zaproponowały płacę minimalną w wysokości 5.015 zł brutto, co oznaczałoby wzrost o 349 zł względem roku poprzedniego. Pracodawcy nie zgodzili się na taką propozycję – postulowali jedynie symboliczny wzrost o 50 zł, zgodnie z ustawowym minimum. W efekcie nie wypracowano wspólnego stanowiska, a rząd przyjął swoją pierwotną propozycję – 4.806 zł.

Tak, ale nie musiał. Zgodnie z przepisami, Rada Ministrów nie może zaproponować kwoty niższej niż przedstawiona w negocjacjach z RDS w czerwcu danego roku. Może natomiast zaproponować stawkę wyższą – z czego jednak w tym roku nie skorzystała. Ostatecznie w rozporządzeniu utrzymano pierwotną propozycję:

• Płaca minimalna: 4.806 zł,
• Stawka godzinowa: 31,40 zł (brutto).

Podstawą kalkulacji ustawowego minimum jest m.in. relacja do przeciętnego wynagrodzenia. Ponieważ minimalne wynagrodzenie w 2025 r. (4.666 zł) stanowiło już 52,1% średniego wynagrodzenia, nie było obowiązku doliczania 2/3 prognozowanego wzrostu PKB. Nowa kwota – 4.806 zł – odpowiada 51% przeciętnego wynagrodzenia w 2026 r. (9.420 zł).

Wzrost płacy minimalnej wpływa bezpośrednio na wysokość składek na ubezpieczenia społeczne dla przedsiębiorców korzystających z tzw. preferencyjnego ZUS (30% płacy minimalnej jako podstawa wymiaru).

Od stycznia 2026 r. podstawa wymiaru składek wzrośnie do 1.441,80 zł, a same składki społeczne (bez zdrowotnej) wyniosą 456,19 zł miesięcznie. Z preferencyjnego ZUS korzysta obecnie ponad 328 tys. przedsiębiorców – wzrost składek będzie dla tej grupy odczuwalny.