Zasady udzielania urlopów wypoczynkowych i na żądanie wciąż budzą wątpliwości – zarówno po stronie pracowników, jak i pracodawców. Przepisy Kodeksu pracy nie określają formy składania wniosku urlopowego, pozostawiając to regulacjom wewnątrzzakładowym i praktyce przyjętej w firmie. Może on być złożony pisemnie, ustnie, e-mailem czy nawet telefonicznie – jednak z punktu widzenia dowodowego najbezpieczniejsza jest forma pisemna lub elektroniczna z zachowaniem wymogów dokumentacji pracowniczej. W określonych sytuacjach pracodawca jest zobowiązany uwzględnić wniosek pracownika, np. bezpośrednio po urlopie macierzyńskim czy w przypadku młodocianego w czasie ferii. Urlop na żądanie, mimo że jest szczególnym uprawnieniem, nadal wymaga akceptacji pracodawcy, a jego limit to 4 dni w roku – niezależnie od etatu czy stażu pracy. Istnieją też okoliczności, w których pracownik może wnioskować o przesunięcie terminu urlopu, jednak decyzja należy do pracodawcy, chyba że zachodzą przesłanki z mocy prawa. W artykule znajdziesz praktyczne wskazówki, jakie elementy powinien zawierać wniosek, kiedy pracodawca może odmówić, a kiedy musi udzielić urlopu, oraz jak dokumentować ustne ustalenia, aby uniknąć sporów.